എന്. എസ്. മാധവന് ചെറുകഥയിലൂടെ അനശ്വരനാക്കിയ സാഹസികനായ കൊളംബിയന് ഗോള്കീപര് ഹിഗ്വിറ്റയെ ഓര്മയില്ലേ? ഫുട്ബാള്കളിയില് ഓരോ സ്ഥാനത്തിനും ഓരോ ധര്മമുണ്ട്. ഗോള് കീപ്പറുടെ കര്ത്തവ്യം പ്രതിരോധക്കോട്ട തുളച്ചു വരുന്ന പന്തുകളെ വലയിലെത്താതെ തടയുക എന്നതാണ്. പക്ഷെ ഹിഗ്വിറ്റയുടെ മനസ് കളിക്കളത്തില് തനിക്കായി വരച്ചിട്ട കുമ്മായ വരകള് ഭേദിച്ച് എതിരാളികളുടെ കോട്ടക്ക് ചുറ്റും പറന്നുല്ലസിക്കുകയായിരുന്നു. ആ അമിത സ്വപ്നങ്ങള് ആണ്, പിഴവാണ് 1990-ലെ ലോകകപ്പില് കൊളംബിയന് ടീമിന് പുറത്തേയ്ക്കുള്ള വഴി തുറന്നത്.
ഇതുപോലെ തന്നെയാണ് സമൂഹവും അതിന്റെ വളര്ച്ചയും. അവിടെയും ഫുട്ബാളിലേത് പോലെ ഓരോ സ്ഥാപനങ്ങള് ഉണ്ട്. ഓരോ സ്ഥാനങ്ങള്ക്കും ഓരോ ചുമതലകളും ഉണ്ട്. കഴിവുകളും കഴിവുകേടുകളും തിരിച്ചറിഞ്ഞു പരസ്പര ധാരണയോടെ സ്ത്രീയും പുരുഷനും തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ട സ്ഥാപനങ്ങള്. പുരുഷന് ചെയ്യുന്നതെന്തും സ്ത്രീക്കും ചെയ്യാന് കഴിഞ്ഞേക്കാം. അത് പോലെ തിരിച്ചും. പക്ഷെ അവിടെ ഇതേ തനിക്ക് ചെയ്യാനാവൂ എന്ന് ശാഠ്യം പിടിക്കുന്നത് ഒട്ടും വിവേകമല്ല. പൊതുവില് ആക്രമണമല്ല ; സംരക്ഷണമാണ് സ്ത്രീയുടെ ധര്മ്മമെന്നു ഞാന് വിശ്വസിക്കുന്നു. അതുപോലെ ഒന്നിന്റേയും നിഷേധമല്ല പകരം ചിട്ടയായ പരിശ്രമങ്ങളിലൂടെ ആ അവസ്ഥയെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യലാണ് അവളുടെ കര്മ്മമെന്നും ഞാന് കരുതുന്നു. അന്ധമായ അനുകരണവും, ആരാധനയും, വാശിയും കൊണ്ടു നടക്കുന്നവര്; സ്നേഹത്തിനു മുന്നില് തിമിരം ബാധിക്കുന്നവര്; പ്രണയത്തിനു മുന്നില് ചോദ്യങ്ങള് മറക്കുന്നവര്; ഭീഷണിക്ക് മുന്നില് ശബ്ദം നഷ്ടപ്പെടുന്നവര്; ഇവരൊന്നും തന്നെ നമ്മുടെ മാതൃകയല്ല. ആവരുത്. പ്രതികാരത്തിനായി, സ്വന്തം നാശത്തിലൂടെ സമൂഹത്തെ തകര്ത്തെരിയുന്നവരും എന്റെ സങ്കല്പ്പത്തില് ഉള്ളവരല്ല.
പകയല്ല, പ്രതീക്ഷകള് ആവണം സ്ത്രീയെ മുന്നോട്ടു നയിക്കാനുള്ള പ്രേരക ശക്തി. സ്വയം പൊട്ടിത്തെറിച്ച് ലോകത്തെ ഭസ്മം ആക്കേന്ടവള് അല്ല സ്ത്രീ. ക്ഷമയോടെ ലോകം കെട്ടി പടുക്കെന്ടവള് ആണ്. ഒരു വിളക്കായി ലോകത്തെ നയിക്കെണ്ടാവള് ആണ്. അതിനായി സ്വയം സജ്ജമാകുന്നതോടൊപ്പം മറ്റുള്ളവരെ കൂടി സജ്ജരാക്കേണ്ടവലാണ്. സ്വയം പൊട്ടിത്തെറിച്ച് പ്രതികാരത്തിലൂടെ സമൂഹത്തെ തകര്തെരിയുന്ന താത്രിമാരല്ല, പകരം ക്ഷമയോടെ വിവേകത്തോടെ ചുവടുകള് വച്ച ഹില്ലാരി ക്ലിന്റനെപോലുള്ളവരുടെ ജീവിത വിജയങ്ങള് ആവട്ടെ നമ്മുടെ മാതൃക. നമ്മുടെ പ്രചോദനം.
അവസാനമായി ടാഗോറിന്റെ വരികളെ കടമെടുത്തു ഈ കുറിപ്പ് അവസാനിപ്പിക്കട്ടെ. " മനസ് നിര്ഭയമായ്, ശിരസ്സ് ഉയര്ന്ന്, ഇടുങ്ങിയ ചിന്തകളാല് മനസിനെ ഛിന്നഭിന്നമാക്കാതെ; തനിക്കൊപ്പം തന്റെ സമൂഹത്തെയും അറിവിന്റെ, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ, സമത്വത്തിന്റെ ആ സ്വര്ഗത്തിലേക്ക്" നയിക്കാന് കഴിയുന്നവള്- അവളാകട്ടെ, ഇന്നിന്റെ -നാളെയുടെ സ്ത്രീ.......
ഇതുപോലെ തന്നെയാണ് സമൂഹവും അതിന്റെ വളര്ച്ചയും. അവിടെയും ഫുട്ബാളിലേത് പോലെ ഓരോ സ്ഥാപനങ്ങള് ഉണ്ട്. ഓരോ സ്ഥാനങ്ങള്ക്കും ഓരോ ചുമതലകളും ഉണ്ട്. കഴിവുകളും കഴിവുകേടുകളും തിരിച്ചറിഞ്ഞു പരസ്പര ധാരണയോടെ സ്ത്രീയും പുരുഷനും തിരഞ്ഞെടുക്കേണ്ട സ്ഥാപനങ്ങള്. പുരുഷന് ചെയ്യുന്നതെന്തും സ്ത്രീക്കും ചെയ്യാന് കഴിഞ്ഞേക്കാം. അത് പോലെ തിരിച്ചും. പക്ഷെ അവിടെ ഇതേ തനിക്ക് ചെയ്യാനാവൂ എന്ന് ശാഠ്യം പിടിക്കുന്നത് ഒട്ടും വിവേകമല്ല. പൊതുവില് ആക്രമണമല്ല ; സംരക്ഷണമാണ് സ്ത്രീയുടെ ധര്മ്മമെന്നു ഞാന് വിശ്വസിക്കുന്നു. അതുപോലെ ഒന്നിന്റേയും നിഷേധമല്ല പകരം ചിട്ടയായ പരിശ്രമങ്ങളിലൂടെ ആ അവസ്ഥയെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യലാണ് അവളുടെ കര്മ്മമെന്നും ഞാന് കരുതുന്നു. അന്ധമായ അനുകരണവും, ആരാധനയും, വാശിയും കൊണ്ടു നടക്കുന്നവര്; സ്നേഹത്തിനു മുന്നില് തിമിരം ബാധിക്കുന്നവര്; പ്രണയത്തിനു മുന്നില് ചോദ്യങ്ങള് മറക്കുന്നവര്; ഭീഷണിക്ക് മുന്നില് ശബ്ദം നഷ്ടപ്പെടുന്നവര്; ഇവരൊന്നും തന്നെ നമ്മുടെ മാതൃകയല്ല. ആവരുത്. പ്രതികാരത്തിനായി, സ്വന്തം നാശത്തിലൂടെ സമൂഹത്തെ തകര്ത്തെരിയുന്നവരും എന്റെ സങ്കല്പ്പത്തില് ഉള്ളവരല്ല.
പകയല്ല, പ്രതീക്ഷകള് ആവണം സ്ത്രീയെ മുന്നോട്ടു നയിക്കാനുള്ള പ്രേരക ശക്തി. സ്വയം പൊട്ടിത്തെറിച്ച് ലോകത്തെ ഭസ്മം ആക്കേന്ടവള് അല്ല സ്ത്രീ. ക്ഷമയോടെ ലോകം കെട്ടി പടുക്കെന്ടവള് ആണ്. ഒരു വിളക്കായി ലോകത്തെ നയിക്കെണ്ടാവള് ആണ്. അതിനായി സ്വയം സജ്ജമാകുന്നതോടൊപ്പം മറ്റുള്ളവരെ കൂടി സജ്ജരാക്കേണ്ടവലാണ്. സ്വയം പൊട്ടിത്തെറിച്ച് പ്രതികാരത്തിലൂടെ സമൂഹത്തെ തകര്തെരിയുന്ന താത്രിമാരല്ല, പകരം ക്ഷമയോടെ വിവേകത്തോടെ ചുവടുകള് വച്ച ഹില്ലാരി ക്ലിന്റനെപോലുള്ളവരുടെ ജീവിത വിജയങ്ങള് ആവട്ടെ നമ്മുടെ മാതൃക. നമ്മുടെ പ്രചോദനം.
അവസാനമായി ടാഗോറിന്റെ വരികളെ കടമെടുത്തു ഈ കുറിപ്പ് അവസാനിപ്പിക്കട്ടെ. " മനസ് നിര്ഭയമായ്, ശിരസ്സ് ഉയര്ന്ന്, ഇടുങ്ങിയ ചിന്തകളാല് മനസിനെ ഛിന്നഭിന്നമാക്കാതെ; തനിക്കൊപ്പം തന്റെ സമൂഹത്തെയും അറിവിന്റെ, സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ, സമത്വത്തിന്റെ ആ സ്വര്ഗത്തിലേക്ക്" നയിക്കാന് കഴിയുന്നവള്- അവളാകട്ടെ, ഇന്നിന്റെ -നാളെയുടെ സ്ത്രീ.......